Review: Everything, Everything (2017)

Maddy Whittier: You’re really different than I thought you gonna be.

Olly Bright: Sexier, right?

Informatie

Regie: Stella Mighie

Jaar: 2017

Cast: Amandla Stenberg, Nick Robinson, Anika Noni Rose, Ana de la Reguera

Genre: Drama, Romantiek

Recensie

Het is moeilijk om tegenwoordig nog origineel uit de hoek te komen bij een romantische film. The Fault in Our Stars slaagde daar enkele jaren geleden wel heel goed in, net als Perks of Being a Wallflower. Stella Mighie’s Everything, Everything probeert het publiek op dezelfde manier te betrekken als de eerder genoemde films maar slaagt daar niet echt in. De film begint sterk maar zwakt naar het einde toe meer en meer af. Is het dan nog wel de moeite om te kijken?

In Everything, Everything volgen we het doen en laten van Maddy (Amandla Stenberg), die in haar 18 levensjaren die de buitenkant van haar hermetisch afgesloten huis nog nooit heeft gezien. Ze lijdt aan het ‘bubble-boy-syndroom’, waarbij haar immuunsysteem niet sterk genoeg is om zich te weren tegen prikkels van buitenaf. De enige mensen die Maddy ziet zijn haar moeder, haar verpleegster en diens dochter. Haar leven wordt helemaal ondersteboven gegooid als Olly (Nick Robinson) tegenover haar komt wonen. Het is liefde op het eerste gezicht, maar hoe lang kunnen de twee zonder fysiek contact? Na een paar sms’jes en verliefde blikken groeit Maddys verlangen om samen met hem naar de oceaan te gaan. Die ligt een paar kilometer van haar huis verwijderd. Het enige probleem is dat ze een dodelijk infectie kan oplopen als ze een stapje in de wereld zet…

Mighie brengt de communicatie tussen de twee op een creatieve manier in beeld. In plaats van standaard saaie tekstberichtjes in beeld te brengen, toont ze een fantasie van de personages waarin ze een gesprek voeren in dezelfde ruimte. Of eigenlijk in levensgrote versies van de restaurants en bibliotheken die Maddy in maquette gemaakt heeft. Ze ziet zichzelf als een astronaut die opgesloten zit in een beschermend ruimtepak om zo te kunnen overleven in een gevaarlijke omgeving. Die astronaut duikt soms op tijdens die fantasieën en geeft advies en geslaagde visuele grapjes.

Dat hun liefde een onmogelijk gegeven is, willen ze blijkbaar niet inzien. Ze zoeken steeds meer risico’s op tot op het punt dat Maddy helemaal niet zo ernstig ziek lijkt te zijn. In het derde deel van de film duiken er redelijk veel plotmatige foutjes op. Hoe heeft Maddy, die nog nooit buiten geweest is, een pasfoto laten nemen? En ze zegt zelf in de film dat ze niet kan zwemmen, maar bewijst later het tegendeel. Plus: je voelt gewoon dat er een grote twist zit aan te komen. En als die er dan komt, verpest die het verhaal helemaal. Ook het einde voelt als een haastige afsluiter die Everything, Everything zeker niet ten goede komt.

Wat vond jij van Everything, Everything? Waren de foutjes jou ook opgevallen of vond je ‘t gewoon een mooie film? Laat het weten in een reactie hieronder.