Review: A Cure For Wellness (2017)

Volmer: Do you know what the cure for the human condition is? Disease. Because that’s the only way one could hope for a cure.

Informatie

Regie: Gore Verbinski

Cast: Dane DeHaan, Jason Isaacs, Mia Goth e.a.

Jaar: 2017

Genre: Mystery, Thriller

Distributie: 20th Century Fox

Recensie

Toen ik de trailer van A Cure For Wellness zag was ik direct verkocht. Van de mooie shots tot de sound engineering: technisch gezien zit de film perfect in elkaar. Regisseur van dienst is Gore Verbinski, de man achter de eerste drie Pirates of The Carribean films, The Lone Ranger, de horrorfilm The Ring en de originele animatiefilm Rango. Iemand die zo’n kleppers op z’n CV heeft staan moet aan bepaalde verwachtingen voldoen. Helaas liet hij zich bij deze film te hard inspireren door Shutter Island van Martin Scorsese. Hij probeert het niveau van de mysterieuze thriller uit 2010 te evenaren en dat is hem absoluut niet gelukt. Heel jammer, want A Cure For Wellness had zoveel meer kunnen zijn…

We volgen de drukbezette zakenman Lockhart (Dane DeHaan) die voor een financieringsbedrijf in New York werkt. De CEO van dat bedrijf heeft zich een aantal maanden geleden teruggetrokken in een kuuroord in Zwitserland en liet via een brief weten dat hij nooit meer zou terugkeren. Wanneer Lockhart door het bedrijf naar de Zwitserse Alpen gestuurd wordt, is het duidelijk dat zowel hij als meneer Pembroke niet snel zullen terugkeren naar New York. Het kuuroord zou helende krachten bevatten, die het bejaarde cliënteel maar al te graag wil testen. Ze worden een geneesmiddel beloofd maar ze weten alleen niet waarvoor.

Wanneer Lockhart na een auto-ongeval zijn been breekt, wordt hij onder de vleugel van Dr. Heinrich Volmer (Jason Isaacs) genomen. “I’m not a patient”, blijft Lockhart volhouden, maar natuurlijk is hij dat wel. En ook een gevangene, want eens je er bent geraak je er nooit meer weg. Het ziekenhuis zou opgericht zijn door een Duitse baron en elke patiënt die hij ontmoet vertelt hem meer over het ontstaan. Hoe langer Lockhart door de donkere gangen ronddwaalt, hoe meer sinistere details hij te weten komt over de behandeling van de patiënten en de duistere geschiedenis van het pand…

Van de cinematografie tot de acteur in de hoofdrol, het lijkt allemaal alsof we het al eerder gezien hebben, maar dan in een betere versie. Dat zorgt er ook voor dat de film met zijn twee-en-een-half-uur de aandacht van de kijker niet weet vast te houden, zeker niet als die weet dat Martin Scorsese’s Shutter Island, een meer geslaagde film over enge ziekenhuizen, al bestaat. Als je met die gedachte aan de film begint, kan je ‘m onmogelijk goed vinden. Het enige wat de film iets of wat draaglijk maakt is dat alles mooi in beeld gebracht is, waarschijnlijk om ons af te leiden van alle plot holes die steeds blijven opduiken. Het is dus duidelijk dat het budget (40 miljoen) voornamelijk opgegaan is aan set design en productie. Als je weet dat films als Memento of The Machinist wél spanning kunnen opbouwen naar een geslaagde plottwist die je niet van mijlenver ziet aankomen, zal je diep teleurgesteld zijn in de poging die A Cure For Wellness onderneemt in het laatste half uur.

Zelfs een acteur die zo getalenteerd is als DeHaan kan weinig doen met het tweedimensionale personage dat hij voorgeschoteld krijgt. Pijnlijk lang al peinzend naar deuren, toiletten, glazen water of zijn eigen toilet staren? Dat kan geen enkele acteur interessant overbrengen. De bijrollen zijn niet veel beter. Jason Isaacs zit opgezadeld met een Duits accent dat recht uit een of andere slechte B-film lijkt te komen, Celia Imrie mag kruiswoordraadsels invullen en Mia Goth lijkt er helemaal geen zin in te hebben. Dit verhaal had kunnen voorkomen worden als de personages geen tickets hadden gekocht om naar Europa af te reizen. Wij raden u hetzelfde aan, maar dan voor tickets van de cinema.