Parenthood vs. Sisterhood
Informatie
Regie: Nicholas Stoller – Jaar: 2016 – Cast: Seth Rogen, Rose Byrne, Chloë Grace Moretz, Zac Afron, Dave Franco Selena Gomez e.a. – Genre: Komedie – Distributie: Universal Pictures International
Recensie
Seth Rogen en Rose Byrne kruipen, twee jaar na de eerste film, terug in hun rol als kersverse ouders die het opnemen tegen studentenverenigingen naast hun huis. De eerste Bad Neighbours had een origineel concept en was (soms) erg grappig. Seth Rogen kennende wordt er weer volop gegrapt over wiet en seks. Ik kan zo’n humor wel appreciëren, maar dat is natuurlijk niet voor iedereen het geval. Deel twee zet dat origineel concept verder met een nieuwe studentenvereniging next door. Dit keer is het een sorority, de vrouwelijke tegenhanger van een fraternity. Verder duikt onder andere Chloe Grace Moretz op als nieuwe naam in de cast. Maar evenaart nummer 2 het niveau van zijn voorganger? Ja.
Zoals eerder vermeld volgen we opnieuw Mac (Seth Rogen) en Kelly (Rose Byrne) die de strijd aangaan met de sorority van Shelby (Chloe Grace Moretz), Beth en Nora. Zij moeten, net als Teddy (Zac Efron), een studentenvereniging buiten de campus opzetten om feestjes te mogen organiseren. Mac en Kelly staan net op het punt om te verhuizen, maar ze wisten niet dat de potentiële kopers het huis een maand mogen testen voor ze een beslissing nemen. Reden genoeg dus om samen met Teddy de strijd aan te gaan tegen Shelby & Co, die naast het huis beland zijn omdat ze de op seks gerichte feestjes van de fraternities kotsbeu waren. Dat zorgt meteen ook voor een heel ander prominent thema dan bij de eerste film: seksisme. Don’t worry though, Chloe Grace Moretz (die jammer genoeg zelf af en toe geseksualiseerd is geweest in haar carrière) weet seksisme op een luchtige en grappige manier over te brengen. Al hebben ze wel hulp nodig van adonis Zac Efron… 😉 Waar de humor het in het eerste deel moest hebben van slapstick, is het hier meer miscommunicatie die de bovenhand neemt.
Qua verhaal is er dus niets vernieuwend aan deze sequel, alles is eigenlijk hetzelfde gebleven. Maar het feit dat de dames de studentenvereniging opgericht hebben om zichzelf te ontwikkelen, wiet te smoren en te feesten zorgt voor een hele lading vernieuwende grappen. Zo volgt er zelfs een tampon-aanslag, waarbij de meisjes gebruikte tampons tegen het huis van Mac & Kelly gooien of loopt hun pasgeboren dochter constant met een als prinses verklede dildo door het huis.
De -platte- humor zit dus wel snor en is misschien zelfs net iets beter dan die van zijn voorganger. Chloe Grace Moretz laat nog maar eens zien hoe veelzijdig ze is en dat ze elk genre perfect kan beheersen. Ze blijft toch één van mijn favoriete actrices! Topwijf! Sommige (impro)scènes mochten voor mijn part weggeknipt worden en vervangen worden door ‘scripted jokes’. De meisjes van de sorority lijken ook gebaseerd op de stereotype personages van Pitch Perfect: Het nerdy Aziatische meisje, het iets dikkere meisje en het superknappe meisje. Jammer.
Conclusie
Als je zin hebt om te lachen en van platte humor houdt zal je deze film wel weten te pruimen. Het is geen flauw afkooksel van de eerste film maar wel een vervolg met meer diepgang, betere grappen én Chloe Grace Moretz (<3). Als je geen fan bent van platte humor kan je deze film misschien best niet kijken. Ik snap ook niet echt goed waarom critici zo negatief zijn, wat verwachten zij dan bij een hersenloze komedie? Beter dan dit wordt het -voor dat genre- niet. Voor de dames -en sommige heren natuurlijk!- is er ook nog altijd een strippende Zac Efron met talloze shirtless scènes. Kwestie van het seksisme aan te kaarten, toch? ?
7/10