Review: Guardians of The Galaxy Vol. 2 (2017)

Rocket: Are we really saving the galaxy, again?

Peter Quill: Yeah.

Rocket: Great! We can jack up our prices if we’re two-time galaxy savers!

Informatie

Regie: James Gunn

Jaar: 2017

Cast: Chris Pratt, Zoe Saldana, Dave Bautista, Vin Diesel, Bradley Cooper, Michael Rooker, Sylvester Stallone, Kurt Russel e.a.

Genre: Actie, Avontuur, Sci-fi

Distributie: Walt Disney Studios Motion Pictures

Recensie

Als je mijn vorige recensies gelezen hebt, weet je dat ik een haat-liefde verhouding heb met Marvel. Het lijkt ook alsof er nooit een einde komt aan de verhalen uit het universum. Na Captain America en Iron Man maakt ook Thor dit jaar zijn trilogie compleet met Ragnarok. Ant-Man en Doctor Strange hebben hun solo-avontuur gehad en Spider-Man, Black Panther, Captain Marvel moeten nog volgen. Dat zorgt bij mij voor een beetje superheldenmoeheid. Maar soms weet de stripboekengigant mij te verrassen, bijvoorbeeld met Doctor Strange en Logan. Ook de eigenwijze Guardians of The Galaxy zorgen voor een welgekomen verandering. Regisseur James Gunn werkt enorm hard om zijn publiek te entertainen en dat valt soms net iets te veel op.

De Guardians komen weer samen in deel 2 en leider Peter Quill (Chris Pratt) speelt opnieuw een ‘Awesome Mix’ in zijn Sony Walkman af. Tijdens de openingsscène danst Baby Groot (Vin Diesel) bijvoorbeeld op het nummer Brandy van Looking Glass terwijl zijn kameraden de strijd aangaan met een mythisch wezen. Naast Star-Lord en Groot zijn dus ook Gamora (Zoe Saldana), Drax (Dave Bautista) en Rocket (Bradley Cooper) terug van de partij. De film zit vol met pop culture references, humor, actie, een top soundtrack en prachtige visuals. Je wordt direct in het verhaal gezogen en je krijgt direct de connectie met het team die je kreeg in deel 1. Maar in plaats van het team bij elkaar te houden, krijgen ze bijna allemaal een individuele verhaallijn en kruisen maar enkele personages elkaars pad. Niet dat de verhaallijnen slecht zijn maar je mist de samenhang van zijn voorganger.

Het verhaal gaat als volgt: De Guardians komen in de problemen nadat Rocket batterijen steelt van een gouden keizerin genaamd Ayesha. Ze heerst over een volk dat zich The Sovereign noemt. Door al die problemen komen ze terug in contact met Yondu (Michael Rooker), de man die Star-Lord als kind gekidnapt heeft, en Gamora’s op-wraak-gezinde zus Nebula (gespeeld door Karen Gillan). Vlak daarna verschijnt Kurt Russel op het scherm als Ego, Star-Lord’s mysterieuze verdwenen vader. Star-Lord wil meer te weten komen over zijn verleden en gaat met Gomora en Drax naar Ego’s planeet. Rocket en Groot worden gevangen genomen door de Ravagers, onder leiding van Yondu, ingehuurd door The Sovereign om de Guardians te vermoorden.

Veel meer gebeurt er eigenlijk niet wat ervoor zorgt dat het tempo soms redelijk laag ligt. Maar om dat goed te maken geeft GoTG2 diepgang aan zijn personages. We zien hoe moeilijk Peter het heeft om zijn vader eindelijk te ontmoeten, komen meer te weten over de relatie tussen Gamora en Nebula en hoe Rocket het team ziet. Dat geldt ook voor sommige nieuwe of meer uitgediepte personages. Yondu heeft deze keer een veel grotere rol, iets waar ik enorm blij mee ben. Michael Rooker steelt de show in elke scène met zijn geweldige acteerprestaties. Ik zou bijna durven te zeggen dat de Walking Dead-acteur het beste is aan deze film… Hoe graag de film ook wilt focussen op zijn personages, voelt het allemaal maar leeg aan. Zoals ik al zei worden we van verhaal in verhaal gegooid waardoor de film een doel lijkt te missen. Het lijkt alsof ze allemaal zitten te wachten op iets dat hen terug samenbrengt, wat uiteindelijk ook wel gebeurt in het betere stuk van de tweede helft. Als ik iets zou vrijgeven van die tweede helft,  zou ik heel veel spoilen en de film helemaal verpesten. Dat zal ik dus maar niet doen, maar ik kan je wel zeggen dat het Marvel’s beste finale ooit is.

Humor is hier erg belangrijk. De grappigste one-liners komen ook deze keer weer van Drax, die subtiliteit nog niet echt onder knie heeft. Maar zijn onwetendheid wordt te hard uitgespeeld door James Gunn, waardoor het vrij snel gaat vervelen. Hetzelfde met de tientallen schattige scènes van Baby Groot. De regisseur heeft zich duidelijk gefocust op dingen waar het publiek van hield in de eerste film en heeft ze overmatig gebruikt in de sequel. Dat valt vooral op door de vele geforceerde grapjes. Jammer. Gelukkig wegen de voordelen op tegen de nadelen en blijft GOTG2 leuk om naar te kijken -en naar te luisteren-.

De soundtrack speelt ook weer een grote rol. Door het grotere budget konden ze meer variëteit brengen in de muziek. Zo konden ze veel meer bekende muziek aankopen, maar ook gebruik maken van totaal onbekende liedjes om een mooi contrast te creëeren. De muziek in het script geschreven, wat ervoor zorgt dat de muziek perfect bij de scènes past en dat helpt om het verhaal beter te kunnen vertellen. Wat werkt in de eerste film, werkt duidelijk ook in de tweede. Er zitten weer tientallen easter eggs verborgen in de film en er zijn vijf (VIJF!!) post credit scenes. Zoals ik zei probeert James Gunn zijn publiek zo goed mogelijk te entertainen, daar is hij voor mij (buiten de humor) zeker en vast in geslaagd.

Wat vond jij van Guardians of The Galaxy 2? Een waardige sequel of is de film niets voor jou?

Laat het weten in een reactie of geef de film een score die ze volgens jou verdiend.