Jesse: You know what my mother used to call me? Dangerous.
“You’re a dangerous girl”.
She was right. I am dangerous.
Informatie
Regie: Nicolas Winding Refn – Jaar: 2016 – Cast: Elle Fanning, Keanu Reeves, Jena Malone, Christrina Hendricks, Bella Heathcote, Abbey Lee, e.a. – Genre: Horror, Thriller – Distributie: Cinéart
Recensie
Nicolas Winding Refns film Drive bewees vijf jaar geleden opnieuw hoe blij we mogen zijn met Deense regisseurs. De film won de prijs voor Beste Regie op het filmfestival van Cannes, was genomineerd voor een Oscar en twee BAFTA awards. De opvolger Only God Forgives werd dan weer veel minder goed ontvangen. Ook zijn laatste werk, The Neon Demon, kon niet op veel steun rekenen van critici. Refn treurt er echter niet om: “Gelukkig maak ik geen films voor die critici”, zei hij tegen Vertigo. Ikzelf ben in ieder geval een grote fan van zijn werk. Misschien komt dat vooral omdat hij samenwerkt met geweldige cinematografen, in dit geval Natasha Braier.
Bang en naïef besluit het zestienjarige meisje Jesse (Elle Fanning) om carrière te gaan maken als fotomodel in Los Angeles. Ze laat het platteland achter zich en vertrekt zonder steun van ouders of vrienden. Eenmaal aangekomen blijken de fotografen voor haar in de rij te staan, iets waar haar conculega’s niet happig op zijn. Of juist wel? De concurrentie is bitterhard en allesverslindend. En dat laatste mag je letterlijk nemen.
Ik weet eerlijk gezegd niet hoe ik deze film het best kan omschrijven. Echt niet. Deze recensie heeft me meer bloed, zweet en tranen gekost dan al mijn andere schrijfsels. Anders dan anders, net als de film zelf. De sfeer is uniek en doet vooral denken aan Black Swan (2010) en het werk van Bret Easton Ellis of David Lynch. Al is het verhaal van The Neon Demon niet absurd, zoals vaak het geval is bij films van Lynch. Er wordt veel gebruik gemaakt van satire waardoor het label HORROR hier misschien niet direct past. Refn klaagt het schoonheidsideaal en de obsessie voor schoonheid van jonge vrouwen aan. De modewereld is hard maar tegelijk aantrekkelijk. Glamoureus maar ook een strijd om leven en dood. De poppy electro sounds van Cliff Martinez die als soundtrack gebruikt werden verwacht je niet bij een horrorfilm en dat maakt het allemaal net iets interessanter.
Het oog wil ook wat en dat zal de kijker geweten hebben. Elk shot is zo ongelofelijk prachtig gefilmd dat het lijkt of ze stuk voor stuk het belangrijkste moment van de film bevatten. Van het gebruik van fluorescerende lichten tot make-up en costume design, alles is zó mooi om naar te kijken. Je wordt gehypnotiseerd door opvallende podia die zorgen voor een mooi contrast met het lege donker op de achtergrond. Ik kan blijven schrijven over hoe prachtig ik dit vond maar je moet het gezien hebben om te snappen wat ik bedoel. (En daar zal je geen spijt van hebben, hoop ik.)
Veel mannelijke acteurs vinden we niet terug in deze cast, maar degene die er zijn leveren een memorable rol. Alle lof gaat echter naar Elle Fanning, die zestien jaar was tijdens het filmen. Ze weet het soort flair, narcisme en naïviteit aan haar personage te geven waar sommige actrices die al 30 jaar bezig zijn alleen van kunnen dromen. Het brengt ook (weeral) een mooi contrast tussen het puberale meisje en de steenharde modellen. Mooi om te zien. Zo ook Jena Malone, die even vriendelijk als sociopathisch overkomt.
The Neon Demon doet mij enorm hard denken aan Under The Skin, volgens mij de beste film van 2013. Je wordt op dezelfde manier overweldigd door de vreemde en onverwachte shots, het minimalisme, nihilisme, de lange pauzes/takes, stiltes, prachtige cinematografie en het Lynchiaans droombeeld dat beide films neerzetten. Refn kent bijvoorbeeld ook geen taboes als het op seks en geweld aankomt. Een mes deeptroathen? Check. Necrofilie in een mortuarium? Check. Verwacht dus geen typische Hollywoodfilm. Alles behalve dat.
De film is niet logisch, heeft geen boeiend verhaal (voor de mainstream filmkijker) en kan voor sommigen snel gaan vervelen. Met zijn twee uur duurt de film lang. Te lang. Wat knipwerk kon ervoor zorgen dat minstens 20 minuten verwijderd konden worden. Spijtig genoeg is dat niet gebeurd. Maar als je van alternatieve films houdt of je openstaat voor ‘experimentele genres’ (in dit geval een vreemde horrorfilm) ben ik er zeker van dat Refns derde werk absoluut iets voor jou is. Het boegeroep en gefluit van journalisten na de persvoorstelling in Cannes was echt onrespectvol. Fuck the critics ;-)!
Conclusie
You love it or you hate it, there’s no inbetween. Waarschijnlijk heeft dit type film meer haters dan voorstanders. Misschien wordt het tijd om daar verandering in te brengen. Op visueel vlak is de film overweldigend. Eén ding kan ik je wel garanderen, als de credits beginnen te spelen zal je denken: “Zoiets als dit heb ik nog nóóit gezien”. It’s up to you om dat positief of negatief te interpreteren. The Neon Demon is een welgekomen frisse filmervaring maar ook één die ik niet opnieuw wil beleven. De prent heeft helaas ook een paar grote minpunten, zoals o.a. de lengte en het (zo goed als volledig) vervagen van dialoog in de tweede helft van de film. Ik ben benieuwd in welk kamp jij zit. Love it or hate it? Ik twijfel eigenlijk nog een beetje…
7/10
Wat is jouw mening over The Neon Demon?
Ik wil hem nog graag zien, gezien alle verhalen die ik er over lees. Ik ben benieuwd in wel kamp ik zit 🙂
Ik ook, laat het me vooral weten! 🙂
Hele toffe film met die juist heel logisch is in mijn ogen. Het is min of meer een ui met meerdere lagen die je moet pellen om tot de kern te komen. Heerlijk! En wat je schrijft, die soundtrack, die beelden. Echt een topper.
Vergelijking met de ui klopt zeker! Ben meestal wel fan van dat soort films.
Visueel prachtig, maar ik vond het geen film voor mij.